PATERSDREEF 2009 - VRIJDAG
website
JULY 03/04 - TIELT
reporter: JePe (Bealestreet)
photo: JePe (Bealestreet)
comments: mail
Het was even rijden tot Tielt maar met airco in de wagen valt dat nogal mee. De Patersdreef is een gratis festival en dat was er aan te zien dacht ik bij mijn aankomst. Maar ik was op weg naar het verkeerde podium. Er waren net iets te veel kinderen voor een blues optreden.
Een kleine rondvraag leerde mij dat ik in de verkeerde straat zat. En ja hoor in de Patersdreef leek het al veel meer op een bluesfestival. Drie optredens op vrijdag: Rude Roots, Paul Cauter en Ana Popovic.
website
Rude Roots begint met een dik uur vertraging aan een toch wel interessante set. De vertraging was nodig om de hulp te krijgen van de B. Brothers, want hun zanger gitarist kon niet aanwezig zijn.
Goed, we gaan van start met Green Onions al onmiddelijk gevolgd door “The Thrill Is Gone”. De B. Brothers doen vooral de snelle nummers zoals “Shake Rattle and Roll” en ook nog “Rock Me Mama”. Rude Roots geven wel nog goede vertolking weg van o.a. “Need your love so bad”, “Manish Boy”, “Dust My Broom” en “Got My Mojo Working”. Ze krijgen het publiek dat toch talrijk is opgekomen op hun hand. Het leuke is dat je de nummers wel herkend, maar dan toch net iets anders gespeeld worden. “Sweet Home Chicago” ebt nog weg als na iets meer dan een uur Rude Roots het podium vrijmaakt voor de volgende groep Paul Couter.
Eigenlijk Ed & The Hot Burritos samen met Paul Cauter. Deze brengen een heel andere stijl. Ook duidelijk mannen van de streek, want Paul doet ook geen enkele moeite om mooi Nederlands te spreken, maar spreekt zijn publiek rustig aan in het West Vlaams. De set wordt ingezet met “Can't you see” en “Long long time ago”. West Coast blues heet hun ding, en Erik kan een aardig stukje gitaar spelen terwijl Eddy zijn kunnen op de mondharmonica laat horen op “Sometimes I wonder”. Heel wat nummers ken ik niet, maar een “Little Red Rooster” kan iedereen er wel uithalen. “Wee Beast...” werd zeer lang uitgesponnen, maar het publiek kon deze Paul & the Hot Burritos wel smaken, getuige het vele dansen voor het podium. Na een bisnummer of 4 en 23 uur op de klok is het tijd voor de hoofdact van vanavond.
ANA POPOVICwebsite
my space
music samples
CD review
Ana Popovic bedankt het publiek om nog zo laat te blijven, maar je zou voor minder natuurlijk. Ze gaat van in het begin er goed tegen aan “Wrong Woman” en “How'd You Learn To Shake It Like That”. En het publiek valt voor deze dame als sneeuw smelt voor de zon. Ze heeft dan ook een prachtige innemende lach, maar het is toch vooral haar gitaarwerk en haar stem wat ons kan bekoren in nummers zoals “My Hometown”, “U Complete Me”, nummers voornamelijk van haar vorige cd “ Still making history”.
Haar nieuwste cd “Blind For Love” komt ook behoorlijk aan bod. Dat mag nog wel niet volgens haar, maar ze kan het niet laten:”Nothing Personal”, “Get Back Home To You” en “Putting on the APB”. Een nummer voor haar idolen Stevie Ray Vaughn en Ronnie Earl mag ook niet ontbreken: “Navajo Moon”, een prachtige ballad, waarin ze haar kwaliteiten als gitaar speler volledig laat blijken. Haar band zit ook goed. Een jonge drummer Steph Avellaneda, een briljante man aan de toetsen, Michele Papadia en een jonge Nederlander, Ronald Jonkers aan de bass.
Alles bij elkaar een jonge band die zeer goed in het concept van Ana passen. Ondertussen gaan we naar 01.30u en krijgen we met “The Hustle Is On” haar enige bisnummer te horen, ook al omdat ze naar eigen zeggen bijna geen stem meer heeft. Nog snel even haar nieuwste cd “Blind For Love” gaan kopen, want voor Europa is deze pas voorzien in September, en onze avond is perfect.
Onder de zware druk van een loodzwaar programma zien we ons genoodzaakt morgen ons stuur richting Limburg te draaien en moeten we voor de 2de dag in de 'vloandersch' verstek laten gaan... toch toi toi toi voor Sonny Rhodes en co!
